حرف هایی که توی سرم وول می خورند و جرات بیانشان را ندارم چون باید بابت تک تک کلماتت محاکمه پس بدهی!

حتی توی دنیای مجازی گاهی می خوای ذهنت را خالی کنی فقط همین من که کسی نیستم من یک ادم معمولی ام که فقط دلتنگی هاشو داد می زنه حالا شما می خوای از بین این حرف هابیشتر بشناسیش که چی؟چی می خوای از جونش؟

بذار یکم آروم بگیرم نگران این نباشم که تو می خوای از حرفام چی برداشت کنی

خیلی خسته ام خیلی

حوصله هیچی رو ندارم کلافم کردن این وبلاگ نویسی بیشتر اذیتم میکنه باید کمتربیام نت ووقتی خیلی محتاج میشم بیام اینجا تو این وب بی مخاطب و ناشناس آروم دلم رو خالی کنم امیدوارم هیچ کس اینجارو نخوونه

من به نوشتن با کیبور آروم میگیرم کسی اگه احیانا ازاینجا گذشت بابت اشتغال این فضای مجازی به من ایراد نگیره